BEND ::: f. Bağlanan. Bağlanmış. * Bağ. Boğum. Mafsal. * Su bendi. Baraj. * Gam. Gussa. * Mekir. * Hile. * Mülâhaza. Fıkra. Madde. * Aldatmak.* Birisini emri altına almak, bendetmek. * Edb: Baştan sona kadar aynı vezinli bir çok parçalardan meydana gelen ve kısım kısım gazel tarzında kafiyeleri değişen manzûmelerin her bir parçası. (Bak: Terkib-i bend)

bend ::: (f. i.) : 1) bağ, yular, rabıta, bağlama.

bend-i dil ::: gönül bağı, alâka, ilgi, sevgi. 2) birini emri altına alma. 3) boğum, mafsal. 4 makale, fıkra, madde. 5) su biriktirmek için iki dağ arasına yapılan set, baraj. 6) su mecrası için yapılan kemer 7) s. bağlıyan bağlanmış bağlı. 8) ed. başından sonuna kadar aynı vezinde bir çok beğitli başından sonuna kadar parçalardan meydana gelen vebaşından sononna kadar ve kısım, kısım, gazel tarzında kafiyeli değişen manzumelerin her bir parçası, (bkz. : tercî-i bend, terkîb-i bend).

bend ::: bent, bağlanmış.

bend ::: bağ , zincir , boğum , fıkra , baraj , su bendi , bağlanmış

bend ::: ‬bağ

bend ::: zincir

bend ::: boğum

bend ::: bend

bend ::: fıkra

bend ::: baraj

bend ::: su bendi

BEND :::