şAH ::: f. Ağaç dalı. Budak. * Boynuz. Karın. * Su arkı. * Alın. * Kadeh.

şAH ::: f. Pâdişah. İran veya Afgan hükümdarlarının nâmı. * Bir yere hâkim olan zât. Sâhip. * Asıl. * Atın ön ayaklarını yukarı kaldırarak durması.

şAH ::: Ayıp.

şah ::: şal

"); şâh ::: (f. i.) : 1) dal' budat- (bkz : gusn)

şâh-ı gül ::: gül dalı 2) geyik ve benzeri gibi hayvanların dallı boynuzu, (bkz. : karn).

şâh-ı âhû ::: ceylân boynuzu. 3) parça.

şâh sâh ::: parça parça. 4) kadeh. 5) parmak uçlarından koltuğa kadar insan eli. 6) su arkı. 7) eğe kemiği. 8) alın. 9) elbise tirizi.

şâh ::: (f. i. c. : şâhân) : 1) pâdişâh, (bkz. : husrev, pâdişâh, şeh, şehen-şâh). 2) Iran veya Efgan hükümdarı. 3) satranç taslarının en mühimi.

şâh-ı gedâ-nihâd ::: fakir mizaçlı şah, kibirli ol-mıyan hükümdar.

şâh-ı Kerbelâ ::: (Kerbela şahı) : Hz. Hüseyin.

şâh-ı Kevneyn ::: "İki Dünyânın şahı" : Hz. Muhammed (Aleyhisselâm).

şâh-ı Levlâk ::: Hz. Muhammed (Aleyhisselâm).

şâh-ı merdân, şâh-ı velayet ::: Hz. Ali.

şih-ı Risâlet ::: Hz. Muhammed (Aleyhisselâm).

şâh-ı şîr-çeng ::: arslan pençeli pâdişâh

şâh-ı zO-l-fekar ::: Hz. Ali.

şâh ::: hükümdar, sultan.

şâh ::: boynuz , padişah , dal , ıran şahı

şâh ::: ‬dal

şâh ::: boynuz

şâh ::: ‬padişah

şâh ::: ıran şahı

ŞAH :::