MAH ::: Mahveden. * Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) bazı kitablarda geçen bir ismidir. Nübüvvet ve risaletinin nuru, küfür karanlıklarını mahvettiğinden bu isim verilmiştir.

MAH ::: (Meh) f. Senenin onikide birisi. Yirmisekiz, yirmidokuz, otuz veya otuzbir günlük zaman. * Gökteki ay. Kamer.

"); mâh ::: (f. i.) : 1) astr. Ay. (bkz. : Kamer). 2) senenin on ikide bir kısmı, ay. bkz : şehr).

mâh-ı kamerî ::: arabî ayı.

mâh-ı keş. ::: (bkz. : mâh-ı nahşeb).

mâh-ı Ken'ân. Ken'ânî ::: (Ken'an ülkesinin ayı) : Yûsuf Peygamber.

mâh-ı Mukanna' ::: Mukanna'ın Nahşeb'teki yapma ayı.

mâh-ı nahşeb ::: Mukanna' adlı ve Horasanlı bir şahsın Nahşeb (Nesef) şehrinde Siyam Dağının eteğinde, maharet ve san'atle kuyu içinden doğar halde gösterdiği ay şekli, (bkz. : mâh-i keş, mâh-i siyam).

mâh-ı nev ::: 1) yeni Ay. (bkz. : hilâl) ; 2) kadın adı. 3) tas. seyrü sülük yoluna giren müptedî.

mâh-in-nuhuş ::: aptesânelerin, binaların iç ve dış duvarlarına münasebetsiz kimseler tarafından tebeşir, kömür, boya gibi şeylerle yazılan yazılarla yapılan resimleri silme işini gören me'mur.

mâh-ı rûye' ::: ramazan ayı.

mâh-ı siyâm ::: oruç ayı, ramazan.

mâh-ı siyâm ::: [sin|e] . (bkz. : mâh-ı nahşeb).

mâh-ı tâbân ::: parlayıcı, parlak Ay.

mâh-ı Yemânî ::: Hz. Muhammed (Alehisselâm). 4) güzel kız veya genç. ["meh" şeklinde de kullanılır]

mâh ::: (f. s.) : 1) geçmez [akçe] , 2) rezil, münafık, alçak.

mah ::: ay.

mâh ::: ay

mâh ::: ‬ay

mâh ::: (f. s.) 1) geçmez [akçe] , 2) rezil, münafık, alçak.

MAH :::